Rola: Dyrektor Generalny

Fundamentem każdej firmy jest jej dyrektor. To on jest jej twarzą kreującą wizerunek firmy na zewnątrz i autorytetem, do którego porównują się pracownicy firmy. Taką osobą może być właściciel firmy, ale najczęściej są to Dyrektorzy Generalni, którym właściciele powierzają zarządzanie swoim biznesem. W rzeczywistości dyrektorzy generalni są osią firmy, a firma kręci się wokół nich. Od jakości tej osi zależy cały biznes. Istnieją dwa rodzaje dyrektorów: profesjonaliści i ci, którzy zarządzają byle jak. Profesjonaliści to ludzie, którzy mają wiedzę i umiejętności. Są zawsze bezemocjonalni, ich działania wynikają z jasnego zrozumienia rezultatu, do którego dążą i klasyfikacji sytuacji. Takich osób jest niewiele, około 10%, ale firmy pod ich kierownictwem zawsze zajmują stabilną niszę na rynku, stabilnie się rozwijają i unikają ostrych zakrętów w swoim rozwoju. Profesjonaliści na takim poziomie z reguły rzadko są osobami publicznymi i wolą pozostać w cieniu. Istnieje kilka cech specyficznych dla liderów tego poziomu:

Rola to stan osoby, jej przekonania, własne zasady, emocje. Rola musi być zgodna z sytuacją. Na przykład nie trzeba odgrywać swojej roli zawodowej w domu i dalej brnąć w brwi członków rodziny i ulubionego psa, tak jak nie można przyjść do pracy i włączyć trybu "jestem macho i największym uwodzicielem". Albo kobieta-dyrektor wypija rano w dziale księgowości filiżankę herbaty i kilka cukierków, a potem się oburza, bo jej słowo jako dyrektora nie ma odpowiedniej wartości. Niby są to rzeczy oczywiste, ale tylko nieliczni trzymają się tej zasady. A jeśli dyrektor pozwala sobie na mylenie ról, to nie ma moralnego prawa wymagać od pracowników podporządkowania się. Rola, którą wybiera dana osoba, zawsze prowadzi do odpowiedniej odpowiedzi ze strony otoczenia. Rola kierownicza, jak każda inna, jest projektowana przez samą osobę. Profesjonalista przełącza się między rolami dokładnie i zawsze wybiera niezbędny w zależności od sytuacji, więc odpowiedź ludzi zawsze prowadzi do potrzebnego wyniku.

Mechanizmy zarządzania profesjonalisty nie opierają się na podejściu "kija i marchewki" do motywacji ani na osobistej opinii "lubię/nie lubię", ale na znajomości procesów biznesowych i natury ludzi, którą trzeba brać pod uwagę np. przy podejmowaniu decyzji, bo jeśli jest to np. osoba ospała, to podejmowanie decyzji zajmie jej dwa razy więcej czasu. Nie ma sensu go pospieszać ani naciskać, gdyż po prostu będzie się temu opierał. Profesjonaliści zbierają swój zespół zgodnie ze swoim rozumieniem tego, jak musi być zrealizowane zadanie biznesowe, ilu powinno być pracowników ideowych, towarzyszących, prezenterów itp. Menedżerowie na takim poziomie mogą uczyć, kierować swoimi pracownikami, ponieważ jasno rozumieją wszystkie procesy w swojej firmie i w razie konieczności mogą zarządzać każdym z nich. Wszystko to daje możliwość zapobiegania sytuacjom prowadzącym do negatywnych konsekwencji, w tym konfliktów z pracownikami.

Wiedza pozwala szybko podejmować decyzje, umiejętności - szybko realizować podjęte decyzje. Wszystko to razem sprawia, że człowiek staje się własną dźwignią władzy, pozwalającą na rozwiązanie każdego problemu, w oparciu o 4 cykle, a nie o doświadczenie. Decyzje profesjonalnych liderów nigdy nie opierają się na doświadczeniu z przeszłości, tylko na wiedzy, która pozwala im analizować sytuację w każdym indywidualnym przypadku, klasyfikację osób w niej uczestniczących i odpowiednio przewidywać ich działania o kilka kroków do przodu, na umiejętności kontrolowania prędkości i odległości. Tak działa technologia tworzenia scenariusza prowadzącego do zwycięstwa i jego realizacji w celu uzyskania pożądanego rezultatu.

Pieniądze są zawsze wskaźnikiem poziomu odpowiedzialności osoby, dlatego tacy ludzie są uczciwi przede wszystkim w stosunku do siebie, nie łamiąc danego sobie słowa i tak samo traktują swoje obietnice. Jeśli nie są pewni rezultatu, łatwiej jest im w ogóle nic nie obiecywać, niż nie wywiązać się ze swoich zobowiązań. Według tych samych zasad prowadzą działalność gospodarczą. Nikt nie rodzi się profesjonalistą na takim poziomie; trzeba się ciężko uczyć, aby zdobyć te umiejętności i wiedzę i rozwijać je przez całe życie, ale rezultat zawsze jest wart wysiłku. Niestety dyrektorzy, którzy nie posiadają odpowiedniej wiedzy zawsze prędzej czy później spotykają się ze sprzeciwem pracowników i otoczenia, co prowadzi do poważnych konsekwencji dla firmy aż do jej upadku.