Jak zapobiegać wypaleniu zawodowemu pracowników

Termin "wypalenie zawodowe" od kilku lat przyciąga coraz poważniejszą uwagę. Jak się wydaje, jeszcze nie tak dawno pracodawca mógł zinterpretować wypowiedź pracownika o tym, że jest "wypalony" jako lenistwo, infantylność i niechęć do podjęcia wysiłku i wzięcia odpowiedzialności za własny rozwój zawodowy i rozwój firmy. Obecnie, nawet jeśli pracodawcy trudno jest poważnie potraktować taką skargę, pracownik może zwrócić się do lekarza, a nawet prawnika i dochodzić swojego prawa do odpoczynku i regeneracji. Psychologowie, trenerzy i lekarze dużo dyskutują o zjawisku wypalenia zawodowego, a specjaliści szukają u siebie oznak wyczerpania emocjonalnego i zawodowego i z reguły je znajdują. Choć nikt z nas nie jest odporny na wypalenie, specjaliści uważają, że wypalenie, jeśli zostanie zauważone we wczesnym stadium, jest procesem dość odwracalnym. Chodzi przede wszystkim o wspólne wysiłki pracodawcy i pracownika. Wypalenie zaczyna się zwykle od spadku motywacji oraz powszechnego wyczerpania fizycznego i psychicznego.

Według badań, pierwszymi oznakami problemów z motywacją są nuda i roztargnienie pracownika, za którymi idą problemy z budowaniem równowagi między pracą a życiem prywatnym oraz stagnacja w rozwoju kariery. Brytyjscy menedżerowie odkryli niedawno, że ich pracownicy spędzają w stanie znudzenia w biurze co najmniej 5,3 godziny tygodniowo.Liczba ta jest jeszcze wyższa w dużych firmach: 6,4 godziny średnio. Poza nudą, na problemy z zaangażowaniem może wpływać nieefektywna organizacja pracy i czasu pracodawcy. Kierownik spędzający większość dnia na niepotrzebnych spotkaniach szybko zaczyna tracić zainteresowanie pracą. Niezmotywowanego pracownika łatwo rozpoznać w kadrach. Rzadko realizują cele zawodowe, nie wykazują wysokich wyników i mało ich to obchodzi. Nie można oczekiwać od nich inicjatywy, robią wszystko, aby uniknąć nowych obowiązków czy odpowiedzialności. Taki pracownik spędza połowę dnia pracy na przerwach na lunch, przerwach na dymka, po prostu kolejnej przerwie na kawę i choruje znacznie częściej niż inni. Nic dziwnego, bo oni naprawdę nie mogą przebywać w biurze. Często wpadają w furię z powodu drobiazgów, są drażliwi i mają tendencję do kłótni, zamiast próbować rozwiązać problem.

Wszystko powyższe nie oznacza, że pracownik jest stracony dla firmy lub nie chce się "poprawić". Bardzo często pracownik nie jest zadowolony ze swojego stanu, ale nie wie co zrobić. Zaoferuj mu swoją pomoc w rozwiązaniu problemu. Podwyżka wynagrodzenia nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem dla pracownika, który stracił motywację. Badania pokazują, że motywacja pracownika, który dostał nowe, ciekawsze i ważniejsze zadania, może szybko wzrosnąć. Spróbuj wspólnie z pracownikiem określić plany zawodowe. W jakim kierunku chcą się poruszać? Jakie umiejętności będą im pomocne? Jak mogą te umiejętności poprawić lub zdobyć? Spróbuj uwzględnić szkolenia w ich planie pracy. Ustalcie wspólnie osiągalne cele, określcie realne terminy ich realizacji. Spotkajcie się ponownie w umówionym czasie i oceńcie postępy pracownika. Każda osoba w firmie niezależnie od stanowiska chce czuć, że awansuje, a kierownik zauważa jej sukces! Postaraj się być bardziej elastyczny. Daj więcej swobody pracownikowi w jego harmonogramie pracy czy wyborze zadań. Sprawdź, jak pracownik korzysta z tej wolności. Są duże szanse, że się rozchmurzy, a jego wyniki będą wyższe. Zauważaj sukcesy i nagradzaj je. Czasami mała premia może zwiększyć motywację pracownika. To takie ważne, aby czuć się efektywnym i ważnym! Wreszcie, nie przegap wypalenia zawodowego pracownika na poważnym etapie. W tym przypadku nie pomogą premie i plany, pracownik będzie musiał zwrócić się do specjalistów, a Ty "stracisz" go na długi czas. Prosty odpoczynek "higiena" to podstawa "zdrowia zawodowego". Regularne urlopy, pełne dni wolne, wolne wieczory i prawdziwe przerwy na lunch to gwarancja, że Twój pracownik będzie lubił swoją pracę. Jeśli widzisz, że któryś z pracowników jest nadmiernie entuzjastyczny, bądź osobą, która odwoła się do jego rozsądku.