Τα 13 κορυφαία λάθη διαχείρισης: Μέρος 2

Το μέρος 1 του άρθρου είναι διαθέσιμο εδώ. Σε αυτό το άρθρο, το CleverControl ρώτησε ειδικούς ποια είναι τα πιο σοβαρά και συχνά λάθη που κάνουν οι μάνατζερ και οι ηγέτες και πώς επηρεάζουν τη συνολική επιτυχία της εταιρείας.

Η επαφή είναι επαφή. Ο προϊστάμενος συχνά περιμένει άμεση ανταπόκριση, άμεσες συμβουλές εμπειρογνωμόνων και τακτικές αναφορές από τους υφισταμένους του, αλλά ο ίδιος σιωπά πάντα. Οι υπάλληλοι πρέπει να "κυνηγούν" τον διευθυντή, να κλείνουν ραντεβού, και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. "Η έλλειψη ποιοτικής ανατροφοδότησης προς τους υπαλλήλους υποδηλώνει ότι ο διευθυντής δεν κατανοεί πλήρως το επίπεδο ποιότητας των δραστηριοτήτων του", λέει ο επικεφαλής μάρκετινγκ της Ivido World Brian Robinson.

Αυτό συμβαίνει όταν "οι εργαζόμενοι δεν καταλαβαίνουν πώς να αξιολογήσουν τις δραστηριότητές τους, ποιο αποτέλεσμα είναι καλό αποτέλεσμα", λέει η Hope Morocco.

"Μια άλλη διοικητική αποτυχία είναι όταν ο διευθυντής, αντί να προσπαθήσει να εξηγήσει στον εργαζόμενο τι έκανε λάθος, κάνει τη δουλειά για τον εργαζόμενο. Στο τέλος, ο εργαζόμενος δεν μαθαίνει τίποτα- και ο διευθυντής μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο όπου είναι απαραίτητο να κάνει συνεχώς τα πάντα ο ίδιος, - δήλωσε η επικεφαλής του τμήματος δημοσίων σχέσεων στο "Tour Unity" Julia Holland.

"Οι άπειροι διευθυντές κάνουν και άλλα λάθη", συνεχίζει η Julia Holland. "Για παράδειγμα, η χρήση μεθόδων "όλα τα ραβδιά χωρίς καρότο" και η πίεση στους υφισταμένους, η λανθασμένη εκτίμηση της πολυπλοκότητας μιας εργασίας, η ανακριβής κατανομή αρμοδιοτήτων και πόρων".

Κρίστοφερ Κάρπεντερ, επικεφαλής εταιρικής επικοινωνίας της You Outsourcing: "Ένα από τα πιο ασυγχώρητα λάθη των διευθυντών είναι η υπονόμευση της εμπιστοσύνης των εργαζομένων. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους: για παράδειγμα, επικρίνοντας δημοσίως έναν υφιστάμενο. Για πολλούς εργαζόμενους, αυτό είναι ένα πολύ οδυνηρό γεγονός, αν αφορά ξένους. Και ακόμη και αν η κριτική είναι δικαιολογημένη, είναι απίθανο να μπορείτε να υπολογίζετε σε μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης στην ομάδα μετά από αυτό. Πιστεύω στην εξής αρχή: επαινείτε δημοσίως, ασκείτε κριτική μόνο οφθαλμοφανώς".

Ένα άλλο λάθος σύμφωνα με τον Brian Robinson είναι οι προσωπικές επιθέσεις και οι "φωνές". Εάν ο διευθυντής φωνάζει τότε σαφώς απαξιώνει τον εαυτό του ως ηγέτη και ως επαγγελματία.

Theresa Dixon στέλεχος του γραφείου συμβούλων "Quick Halo": "Πιστεύω ότι το χειρότερο λάθος όλων των εποχών είναι η εξοικείωση, ακόμη και σε μικρές εταιρείες είναι απαράδεκτη. Οι υφιστάμενοι, από την πλευρά τους, πρέπει πάντα να έχουν οξεία επίγνωση της ευθύνης του προϊσταμένου (γι' αυτό και το αφεντικό είναι πάντα "ανώτερος", ακόμη και αν δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας). Παρεμπιπτόντως, στην ιατρική, από αυτή την άποψη, το θέμα έχει λυθεί από την αρχαιότητα. Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης αναλαμβάνει πάντα ο γιατρός, οπότε οι νοσηλευτές τηρούν σαφώς την ιεραρχία. Και όσο καλύτερα το καταλαβαίνουν αυτό τόσο περισσότερο και καλύτερα βοηθούν. Αυτοί οι νοσηλευτές εκτιμώνται ιδιαίτερα από τους γιατρούς. Η εξοικείωση δεν είναι αποδεκτή".

Κρίστοφερ Κάρπεντερ, επικεφαλής εταιρικής επικοινωνίας της You Outsourcing: "Ένα συνηθισμένο λάθος των διευθυντών είναι η επιθυμία τους να επιδίδονται σε μικροδιαχείριση: βυθίζονται πολύ βαθιά στα καθήκοντα που θέτουν στους υφισταμένους τους, τους ελέγχουν όταν δεν είναι απαραίτητο και κάνουν πολλές επιπλέον εργασίες που θα μπορούσαν εύκολα να ανατεθούν στους υπαλλήλους. Εκτός από το γεγονός ότι καταλαμβάνει ένα τεράστιο μέρος του χρόνου του διευθυντή, συχνά ενοχλεί τους υφισταμένους και τους στερεί κάθε πρωτοβουλία και αφαιρεί κάθε ευκαιρία στους νέους υπαλλήλους να αναπτυχθούν επαγγελματικά. Γνώριζα έναν διευθυντή που έδινε ως έργο την προετοιμασία μιας έκθεσης προόδου για την οποία δημιουργούσε οδηγίες που ήταν πολλαπλάσιες σε όγκο από την ίδια την έκθεση. Στο τέλος, ξόδευε για τέτοιες οδηγίες περισσότερο χρόνο από ό,τι οι υφιστάμενοί του για τις εκθέσεις. Ο διευθυντής δεν είχε αρκετό χρόνο για πιο σημαντικά καθήκοντα και οι υπάλληλοί του έχαναν σταδιακά το ενδιαφέρον τους για την εργασία και την έκαναν λιγότερο αποτελεσματικά. Στο τέλος, ένιωσε συναισθηματική εξουθένωση και άλλαξε δουλειά και στην επόμενη ομάδα του συνέστησαν να αλλάξει αμέσως το στυλ ηγεσίας και να εμπιστευτεί περισσότερο τους υφισταμένους του".

Τα πιο πολύτιμα προσόντα ενός επαγγελματία είναι η ικανότητα να απορρίπτει τα προσωπικά του συναισθήματα, να βλέπει με νηφαλιότητα το πρόβλημα και να προσαρμόζει τις ενέργειές του. Η ομάδα αισθάνεται τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό με τον διευθυντή που διορθώνει όχι μόνο τα λάθη των υφισταμένων του αλλά και τα δικά του.