Πώς να αναγνωρίσετε ένα άτομο που αλλάζει συχνά δουλειά

Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να γνωρίζετε τους κυριότερους τύπους "φυλλομετρητών".

Μελετώντας το βιογραφικό του υποψηφίου, δίνουμε πάντα προσοχή στο τι τον έκανε να εγκαταλείψει την προηγούμενη δουλειά του και να αναζητήσει μια νέα. Δεν θα σταθούμε στους εξωτερικούς λόγους για την αλλαγή εργασίας. Μας ενδιαφέρουν οι εσωτερικοί λόγοι, διότι βοηθούν να καταλάβουμε τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα και των κινήτρων του ατόμου.

Είναι θέμα επαγγελματικής εξέλιξης και μη υλοποιημένων φιλοδοξιών. Ο εργαζόμενος αρχίζει να κουράζεται από τα συνήθη καθημερινά του καθήκοντα σε 3-4 χρόνια. Και η κάθε νέα δουλειά του πηγαίνει σε υψηλότερες και πιο υπεύθυνες θέσεις, σε ευρύτερη εξουσία και μεγαλύτερα έργα. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μου, οι υγιείς φιλοδοξίες είναι χαρακτηριστικό των στελεχών που ανατράφηκαν με τέτοιες γονεϊκές κατευθύνσεις όπως "Αξίζεις το καλύτερο", "Προχωρήστε μπροστά", "Αναπτυχθείτε και αναπτυχθείτε". Επίσης, εκείνοι που είχαν ένα συνεχές σαφές παράδειγμα της επαγγελματικής εξέλιξης: οι μητέρες ή οι πατέρες τους ήταν κορυφαίοι μάνατζερ. Θα πρέπει να σημειώσω ότι οι άνθρωποι με σαφές κίνητρο την εξουσία επιδιώκουν επίσης την επαγγελματική ανέλιξη - είναι συνήθως ενήλικα παιδιά αυστηρών, αυστηρών, απαιτητικών γονέων.

Όλοι έχουν πιθανώς συναντήσει τέτοιους ανθρώπους - γνωρίζουν με βεβαιότητα πώς πρέπει να λειτουργεί αυτός ο κόσμος, είναι πολύ ευθύβολοι και πάντα εμμένουν στις αρχές τους. Αυτοί είναι οι επαναστάτες. Προβαίνουν σε μετασχηματισμούς που θεωρούν απαραίτητους σε κάθε εργασιακό χώρο. Καθώς δεν είναι ευέλικτοι, απλά προχωρούν με μπουλντόζα προς τα εμπρός, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων. Και αποτυγχάνουν τις περισσότερες φορές. Προσβεβλημένοι και εχθρικοί, εγκαταλείπουν τον πρώην εργοδότη, παραπονούμενοι για νωθρότητα, στασιμότητα, μικροψυχία, δειλία του προσωπικού. Ταυτόχρονα, επαινούν τη δική τους θέληση και αποφασιστικότητα.

Παρεμπιπτόντως, οι άνθρωποι στους οποίους επιτράπηκαν πάρα πολλά στην παιδική τους ηλικία γίνονται συνήθως πραγματικοί "επαναστάτες". Αλλά οι γονείς τους, αφού δεν έθεσαν εγκαίρως τα όρια και έχασαν τον έλεγχό τους, μεγαλώνουν ένα ξεροκέφαλο πεισματάρικο άτομο. Διαθέτοντας φυσικό ισχυρό χάρισμα και ηγετική ικανότητα, ένα τέτοιο άτομο μετατρέπεται σε έναν ορμητικό, ανεξέλεγκτο επαναστάτη.

Αυτοί οι εργαζόμενοι φέρνουν γύρω τους συγκρούσεις. Σε όποιο προσωπικό και αν έρχονται, οι συγκρούσεις και οι ίντριγκες αρχίζουν να δημιουργούνται εκεί σύντομα. Διαπληκτίζονται με τους συναδέλφους τους, έρχονται σε αντίθεση με τη διοίκηση. Ακόμη και οι πιο δημοκρατικές εταιρικές κουλτούρες δεν μπορούν να αντέξουν τον ασυμβίβαστο τόνο τους, τις σκόπιμες προκλήσεις ή τους λεπτούς χειρισμούς τους. Τέτοιοι εργαζόμενοι συνήθως δηλώνουν ως αιτία της αποχώρησής τους την "παρεξήγηση", τον "αντιεπαγγελματισμό και την ανοησία" του προσωπικού. Πολύ συχνά τέτοιοι καβγατζήδες δεν έχουν περάσει μια κανονική εφηβική κρίση, όταν τα παιδιά τσακώνονται με τους γονείς αποδεικνύοντας το δικαίωμά τους στην ελευθερία των αποφάσεων και των πράξεων. Οι έφηβοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτούς τους καβγάδες, μαθαίνουν όχι μόνο να στέκονται στο ύψος τους αλλά και να υπακούουν. Αναπτύσσουν την ικανότητά τους να επιλύουν εποικοδομητικά τα δύσκολα ζητήματα. Ωστόσο, δεν περνούν όλοι οι άνθρωποι από αυτά τα σημαντικά στάδια - κάποιοι από αυτούς μαθαίνουν μακριά από τους γονείς τους. Κάποιοι φοβούνται και αποφεύγουν να μιλούν με τους πατέρες τους. Κάποιοι δεν έχουν καθόλου πατέρα. Οι αποτυχημένες αντιφάσεις συσσωρεύονται και καθορίζουν τον χαρακτήρα του ατόμου στο μέλλον. Για την ακρίβεια, τα αρνητικά χαρακτηριστικά του: συγκρούσεις, εριστικότητα, αδυναμία εύρεσης λογικών συμβιβασμών.

Υπάρχουν εργαζόμενοι που αλλάζουν δουλειά μετά τον προϊστάμενό τους. Αυτό είναι φυσικό στα αρχικά στάδια της εργασίας. Ωστόσο, είναι ανησυχητικό όταν γίνεται παράδοση και ένας 40χρονος διευθυντής ακολουθεί δουλικά το αφεντικό του. Αυτοί συνήθως ανήκουν στον τύπο του "για πάντα γιου" ή του "για πάντα φοιτητή". Διακρίνονται από την έλλειψη ανεξαρτησίας και παίρνουν τη θέση του ακόλουθου. Ακόμη και αν έχουν κατακτήσει υψηλές θέσεις παραμένουν για πάντα αναπληρωτές και αντιπρόεδροι. Τέτοιοι υπάλληλοι συνήθως στερούνται πατρικής προσοχής και φροντίδας. Η ανεκπλήρωτη λαχτάρα για πατρική φροντίδα και αγάπη, η αναζήτηση ενός "σοφού πατέρα" τους κυνηγάει σε όλη τους τη ζωή.

Υπάρχουν άνθρωποι που αλλάζουν δουλειά μόλις καταλάβουν ότι η έρευνά τους έχει τελειώσει. Αντιμετωπίζουν την επιχείρηση ως επιστήμη. Θέτουν προβλήματα, αναπτύσσουν και αποδεικνύουν υποθέσεις, κάνουν πειράματα. Δεν επιδιώκουν χρήματα ή αξιώματα. Το κύριο κίνητρό τους είναι το γνωστικό ενδιαφέρον για τη δουλειά που κάνουν. Είναι ατομικιστές. Αλλάζουν τις δουλειές τους, αδιαφορώντας για τέτοια "μικροπράγματα" όπως το ομαδικό πνεύμα, η πολιτική, οι φιλικές σχέσεις. Έχοντας ολοκληρώσει ένα ενδιαφέρον έργο, δεν χάνουν τον χρόνο τους και αναζητούν ένα άλλο, πιο περίπλοκο, πιο πνευματικό, πιο καινοτόμο. Η εταιρεία δεν έχει σημασία. Ένας τέτοιος εργαζόμενος είναι δώρο Θεού για τον εργοδότη. Ωστόσο, ένας προσωρινός αν και πολύ πολύτιμος. Είναι αυτόνομος και ανεπιτήδευτος. Ανοιχτοί και αδιάφθοροι. Αλλά μόλις χάσουν το ενδιαφέρον τους, δεν μπορείς να τους κρατήσεις ούτε με χρήματα, ούτε με επαίνους, ούτε με θέσεις.

Τα χρήματα είναι ένας αξιοσέβαστος λόγος για να αλλάξετε δουλειά, ειδικά αν ο μισθός στη νέα εταιρεία είναι πολύ υψηλότερος. Ωστόσο, υπάρχουν εργαζόμενοι που αλλάζουν εταιρεία με γνώμονα την ακόρεστη επιθυμία να πάρουν έστω και λίγα περισσότερα χρήματα. Ένα τέτοιο άτομο είναι έτοιμο να εγκαταλείψει τις καθιερωμένες σχέσεις, τη συνεχή εργασία, το καλά δομημένο εργασιακό περιβάλλον, το γνωστό προσωπικό για μια αμελητέα διαφορά στους μισθούς. Ένα ανοιχτό κίνητρο για τα χρήματα είναι συνήθως χαρακτηριστικό των ανθρώπων που προέρχονται από δυσλειτουργικές οικογένειες, παιδιά που στερούνται ελκυστικών υλικών ευκαιριών και απολαύσεων σε σύγκριση με άλλους.

Οι προσεκτικοί εργοδότες, αφού εξετάσουν ένα βιογραφικό σημείωμα και πραγματοποιήσουν μια μικρή συνέντευξη, μπορούν ήδη να πουν πολλά για τον υποψήφιο. Κάθε πράξη, κάθε βήμα και κάθε απόφαση είναι ένας κρίκος της πολύτιμης αλυσίδας της ζωής μας, μοναδικός, περίπλοκος και συναρπαστικός.