Πώς να διδάξετε στους διευθυντές να λαμβάνουν τις καλύτερες αποφάσεις;

Οι ζωές πολλών ανθρώπων μπορεί να εξαρτώνται από μία και μόνο απόφαση ενός διευθυντή ή ενός στελέχους. Πώς οι καλύτερες και σωστές αποφάσεις εξαρτώνται από την ικανότητα επικοινωνίας;

Ας υποθέσουμε ότι έχετε 50.000 δολάρια διαθέσιμα για επένδυση. Και τώρα φανταστείτε ότι έχετε τρεις συμβούλους.

Εδώ είναι:

• Ένας αστρολόγος.

• Οικονομικός αναλυτής με 5ετή πείρα.

• Ένα κορίτσι 4 ετών.

Σε ποιον από αυτούς θα εμπιστευόσασταν τα χρήματά σας; Φυσικά, η πλειοψηφία θα εμπιστευόταν τον αναλυτή. Και με την πρώτη ματιά, αυτό φαίνεται να είναι λογικό και σωστό.

Εν τω μεταξύ, ένα τέτοιο πείραμα διεξήχθη από έναν καθηγητή ψυχολογίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Και είχε ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα:

• Ο αστρολόγος έκανε την επιλογή του με βάση την ημερομηνία ίδρυσης της εταιρείας.

• Ο χρηματοοικονομικός αναλυτής εξέτασε τις δραστηριότητες της εταιρείας κατά τα τελευταία 7 χρόνια και επένδυσε βάσει αυτής της ανάλυσης.

• Το κορίτσι έχει επιλέξει τέσσερις τυχαίες εταιρείες από τον κατάλογο των πιθανών επενδύσεων.

Ακόμη και τα πρώτα αποτελέσματα ήταν κάτι παραπάνω από ενδιαφέροντα. Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας του πειράματος ο αστρολόγος έχασε το 10% των χρημάτων, ο αναλυτής έχασε το 7% και η κοπέλα το 4%. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Το πείραμα σχεδιάστηκε να διαρκέσει ένα χρόνο. Και ένα χρόνο αργότερα, τα αποτελέσματα ήταν ακόμη πιο συναρπαστικά. Λόγω των διακυμάνσεων στην αγορά, ο αστρολόγος έχασε τελικά 6%, ο οικονομικός αναλυτής έχασε 46% (!!!). Σε αντίθεση με αυτό, το 4χρονο κορίτσι έκανε πραγματικά το κέρδος του 5,6%, το οποίο είναι εντυπωσιακό, έτσι δεν είναι;

Πώς το ερμηνεύουμε αυτό; Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι πρέπει να σταματήσουμε να εμπιστευόμαστε τους ειδικούς και να αρχίσουμε να ζητάμε συμβουλές από μικρά παιδιά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Εάν ένας εμπειρογνώμονας γνωρίζει μια άκαμπτη αιτιώδη σχέση, μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα με μεγάλη ακρίβεια και να λάβει τις καλύτερες αποφάσεις. Αν όμως η σχέση μεταξύ των γεγονότων δεν αποτελεί γεγονός αλλά περισσότερο πιθανότητα, τότε η γνώμη ενός εμπειρογνώμονα γίνεται απλώς μια γνώμη και τίποτα περισσότερο. Σε μια τέτοια κατάσταση, όπως έδειξε το πείραμα, δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαφορά μεταξύ των συμβούλων.

Μερικές φορές η εμπειρία και οι γνώσεις του εμπειρογνώμονα μπορεί να εμποδίσουν ακόμη και τη λήψη μιας σωστής απόφασης, επειδή βασίζονται στο προσωπικό παρελθόν. Και το μέλλον είναι συχνά διαφορετικό από την εμπειρία του παρελθόντος.

Πώς μπορεί λοιπόν ο καθένας, ιδίως οι μάνατζερ και τα στελέχη, να πάρει ποτέ μια σημαντική απόφαση; Ένα άλλο πείραμα απαντά σε αυτό το ερώτημα.

Πολύ νωρίτερα από το επενδυτικό πείραμα διεξήχθη ένα άλλο πείραμα. Αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι κλήθηκαν να απαντήσουν σε μια πολύ συγκεκριμένη και δύσκολη ερώτηση. Σχεδόν κανείς δεν γνώριζε τη σωστή απάντηση και έτσι έδωσαν απαντήσεις με βάση τις δικές τους απόψεις. Οι απαντήσεις ήταν πολύ διαφορετικές και ως επί το πλείστον λανθασμένες. Όταν όμως οι αγωγοί τις έβαλαν όλες μαζί και εξήγαγαν ένα είδος μέσης τιμής αποδείχθηκε ακριβώς σωστή! Έτσι, αποδείχθηκε ότι κάθε άτομο ξεχωριστά ήταν λάθος, αλλά μαζί ήταν σωστοί!

Ακούγεται ενδιαφέρον. Αυτό σημαίνει ότι για να πάρουμε μια απάντηση που αξίζει την προσοχή μας και να πάρουμε μια καλή απόφαση, χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερες απόψεις. Επιπλέον, οι απόψεις πρέπει να είναι διαφορετικές ή και πολικές. Και τότε απλά μένουμε σε κάτι μέσο όρο.

Φαίνεται απλό. Αλλά οι άνθρωποι είναι απαιτητικά πλάσματα και οι απαντήσεις τους εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το τι σκέφτονται για εκείνους που κάνουν τις ερωτήσεις. Έτσι, αν αποφασίσετε να συγκεντρώσετε διάφορες απόψεις για να πάρετε μια απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή σας, καλό θα ήταν να είστε σίγουροι για την επικοινωνιακή σας ικανότητα. Διαφορετικά, μπορεί να λάβετε τις πληροφορίες πολύ αργά, ελλιπείς ή λανθασμένες.

But in companies, we often see a different picture. Employees (all together) have the necessary information to bypass competitors, or to exit the crisis, etc. But the managers do not use it probably because it did not occur to them or because "they know better". The situation looks ridiculous: the information you need is right there but at the same time it is not.

Therefore, many leaders are becoming increasingly aware that they have a valuable resource - "collective intelligence". All they need is to be able to communicate and ask the right questions.