Είναι χρήσιμος ο έλεγχος της σελίδας κοινωνικής δικτύωσης των εργαζομένων

Σχεδόν όλοι σήμερα είναι εγγεγραμμένοι στα κοινωνικά δίκτυα. Για τους ανθρώπους είναι ένας εικονικός τόπος συνάντησης με φίλους, μια λέσχη για να βρουν ομοϊδεάτες τους, μια πλατφόρμα για έντονες αντιπαραθέσεις και συζητήσεις, μια πηγή τεράστιου όγκου ενδιαφέρουσας νέας πληροφορίας. Όλοι εκεί συμπεριφέρονται όπως θέλουν, επειδή τα πρόσωπά τους δεν είναι ορατά και επομένως κανείς δεν ντρέπεται για τίποτα. Πρόσφατα στη Ρωσία, καθώς και σε άλλες πολιτισμένες χώρες, αυξήθηκε η τάση των εργοδοτών να αναθεωρούν τις σελίδες των κοινωνικών δικτύων πριν από την πρόσληψη ενός νέου υπαλλήλου. Κάποιοι λένε (συνήθως οι προϊστάμενοι) ότι πρόκειται για μια λογική αναγκαιότητα, ενώ άλλοι αντιτίθενται σθεναρά σε αυτό και υποστηρίζουν ότι αυτές οι ενέργειες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα (φυσικά, αυτό πιστεύουν συνήθως οι εργαζόμενοι), ενώ οι υπόλοιποι θεωρούν αμφίβολη και άχρηστη την ιδέα να προσπαθούν να βρουν την αλήθεια ψαχουλεύοντας τις προσωπικές υποθέσεις κάποιου. Ποια από αυτές τις απόψεις είναι αληθινή;

Οι εργοδότες δεν τείνουν να εμπιστεύονται τον λόγο ενός ατόμου που θέλει πραγματικά να πάρει χρήματα από αυτούς. Για να βρουν μια καλή δουλειά πολλοί μπορούν να λένε ξεδιάντροπα ψέματα. Κάποιος θα πει ότι μιλάει άπταιστα πέντε γλώσσες, κάτι που για κάποιον που έμαθε μόνο γερμανικά στο σχολείο δεν είναι τόσο απλό να ελεγχθεί. Κάποιος θα πει ότι για μερικά χρόνια εργάστηκε ανεπίσημα ως επικεφαλής μιας μεγάλης εταιρείας. Και ο εργοδότης χρειάζεται έναν επαγγελματία σκληρά εργαζόμενο έμπειρο υπάλληλο που θα ωφελήσει μια εταιρεία και θα φέρει κέρδος και δεν θα χάνει χρόνο. Για να διαβεβαιωθούν κατά κάποιον τρόπο πριν προσλάβουν έναν μη δοκιμασμένο υποψήφιο, οι εργοδότες έχουν καταλήξει στην ιδέα να δίνουν προσοχή στα κοινωνικά δίκτυα, όπου φαίνεται ξεκάθαρα το ψυχολογικό πορτρέτο ενός ατόμου και όπου συχνά αναφέρεται ένα πραγματικό εκπαιδευτικό υπόβαθρο και η εργασιακή εμπειρία ενός χρήστη.

Φυσικά και υπάρχει. Μερικές φορές συμβαίνει ένας ψεύτης να προδίδει τον εαυτό του/της δείχνοντας στη σελίδα την πραγματική του/της εκπαίδευση και τους προηγούμενους τόπους εργασίας του/της. Αλλά η πιθανότητα αυτού του γεγονότος δεν είναι τόσο μεγάλη. Πολύ πιο σημαντικό είναι το τι μπορεί να μάθει ένας εργοδότης για τα ενδιαφέροντα και τις απόψεις ενός δυνητικού εργαζομένου. Σε ένα άτομο που δημοσιεύει αστεία ανέκδοτα και φωτογραφίες του παιδιού του/της σε μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης η παραπάνω δήλωση μπορεί να φανεί παράξενη ή και ανόητη. Δυστυχώς όμως στη χώρα μας εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά άτομα με αμφισβητήσιμο ηθικό χαρακτήρα. Στις μέρες μας υπάρχουν παθιασμένοι ναζιστές που ποστάρουν εγκώμια στον Χίτλερ χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και μισούν τους Εβραίους. Είναι δυνατόν να προσληφθεί ένα τέτοιο άτομο σε μια θέση που περιλαμβάνει εργασία με ανθρώπους; Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να γίνει γιατρός; Πώς θα γίνει αντιληπτός σε μια ομάδα εργασίας; Είναι ακόμη και ηθικά σωστό να προσληφθεί ένα τέτοιο άτομο;

Και τι γίνεται αν υπάρχουν σαφή σημάδια σεξουαλικού εθισμού σε ένα άτομο και ολόκληρη η σελίδα είναι γεμάτη με φωτογραφίες γυμνών γυναικών; Και δεν μιλάμε για εικόνες υψηλής καλλιτεχνικής αξίας αλλά για πορνογραφικές εικόνες. Το πιθανότερο είναι ότι ένα στέλεχος (ειδικά αν πρόκειται για γυναίκα) δεν θα είναι διατεθειμένο να προσλάβει κάποιον που θα κοιτάζει λάγνα γυναίκες υπαλλήλους. Άλλωστε αν κάποιος προσδοκά να αναλάβει μια ανώτερη θέση που απαιτεί κατάλληλο πνευματικό επίπεδο συνεχή αυτοβελτίωση και περιέργεια για νέες γνώσεις είναι πιθανό να δημοσιεύει χρήσιμες πληροφορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε αντίθεση με τη διάδοση αστείων καρτούν γραμμένων με γραμματικά λάθη και χωρίς κανένα σημασιολογικό φορτίο. Πόσο χρόνο ξοδεύει ένα άτομο άπραγο στον υπολογιστή, ποια είναι τα ενδιαφέροντά του στον ελεύθερο χρόνο, ποιους στόχους ζωής επιδιώκει ένα άτομο και ποια είναι τα πραγματικά επίπεδα ανατροφής και εκπαίδευσης - όλα αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν από τα κοινωνικά δίκτυα. Και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι αυτά ακριβώς τα ερωτήματα τίθενται από κάθε εργοδότη σε κάθε συνέντευξη για δουλειά με έναν υποψήφιο εργαζόμενο.

Μερικές φορές οι εργοδότες μπορεί να παρασυρθούν από τη μελέτη της ζωής και του χαρακτήρα κάποιου και να πάψουν να διακρίνουν την ιδιωτική ζωή από την εργασία. Γιατί να σας ενδιαφέρει πολύ η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας ενός εργαζομένου, αν το μόνο που κάνει είναι να κάθεται στο γραφείο και να συμπληρώνει χαρτιά; Αν όμως έχει ήδη σχηματιστεί ένα αρνητικό πορτρέτο για ένα άτομο με αυτόν τον τρόπο, μερικές φορές μπορεί να χάσετε έναν καλό, εργατικό και επιμελή επαγγελματία, επειδή οι απόψεις σας για τη ζωή δεν ταίριαζαν.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ένα άτομο έχει δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και στον προσωπικό του χώρο, στον οποίο οι εργοδότες δεν πρέπει να χώνουν τη μακριά μύτη τους. Οι διευθυντές ενοχλούν αρκετά τους υφισταμένους τους στο χώρο εργασίας, οπότε τι θα συμβεί αν αρχίσουν να ελέγχουν τους εργαζόμενους εκτός εργασίας; Οι ειδικοί τείνουν κυρίως να πιστεύουν ότι οι διευθυντές δεν πρέπει να επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τις προσωπικές πληροφορίες ενός εργαζομένου χωρίς την άδειά του. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι τα προσωπικά τους δωμάτια όπου μπορούν να μένουν χωρίς παντελόνι και με βρώμικες κάλτσες χωρίς να υπόκεινται στην αποδοκιμασία κάποιου άλλου και πιστεύουν ότι αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει την εργασία τους.

Αλλά και πάλι το Διαδίκτυο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κλειστός χώρος και οι άνθρωποι συχνά επιδεικνύουν εκεί όλα τα ελαττώματά τους. Παρόλα αυτά ένας άνθρωπος πρέπει να παραμένει άνθρωπος, ανεξάρτητα από το αν ο εργοδότης του ελέγχει ή όχι τις σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η αγένεια η βρωμιά και η έλλειψη παιδείας μπορούν ακόμα να σας βλάψουν ακόμα και αν δεν είστε εγγεγραμμένοι σε κανένα κοινωνικό δίκτυο.