Sık Sık İş Değiştiren Bir Kişi Nasıl Tanınır?

Bunu yapmak için, başlıca "el ilanı" türlerini bilmeniz gerekir

Adayın biyografisini incelerken, her zaman bir önceki işinden ayrılmasına ve yeni bir iş aramasına neyin sebep olduğuna dikkat ederiz. İş değiştirmenin dışsal nedenleri üzerinde durmayacağız. Kişinin karakterinin ve motivasyonunun özelliklerini anlamaya yardımcı oldukları için iç nedenlerle ilgileniyoruz.

Bu bir kariyer gelişimi ve gerçekleşmemiş hırslar meselesidir. Çalışan 3-4 yıl içinde her zamanki günlük görevlerinden yorulmaya başlar. Ve her yeni işi daha yüksek ve daha sorumlu pozisyonlara, daha geniş yetkilere ve daha büyük projelere gidiyor. Gözlemlerime göre sağlıklı hırslar, ebeveynlerin yönlendirmeleriyle yetişmiş yöneticilerin karakteristik özelliğidir: "Sen en iyisini hak ediyorsun", "İlerle", "Büyü ve geliş". Ayrıca, kariyer gelişimi konusunda sürekli açık bir örneğe sahip olanlar: anneleri veya babaları üst düzey yöneticilerdi. Açık bir güç motivasyonuna sahip insanların da kariyerlerinde ilerlemek için çabaladıklarını belirtmeliyim - bunlar genellikle katı, sert, talepkar ebeveynlerin yetişkin çocuklarıdır.

Herkes muhtemelen böyle insanlarla tanışmıştır - bu dünyanın nasıl işlemesi gerektiğini bilirler, çok açık sözlüdürler ve her zaman ilkelerine sadık kalırlar. Bunlar devrimcilerdir. Her işyerinde gerekli olduğunu düşündükleri dönüşümleri yaparlar. Esnek olmadıklarından, diğer insanların isteklerini dikkate almadan buldozer gibi ilerlerler. Ve çoğu zaman başarısız olurlar. Kırgın ve düşmanca bir tavırla, personelin tembelliğinden, durgunluğundan, uyuşukluğundan, korkaklığından şikayet ederek eski işverenlerini terk ederler. Aynı zamanda kendi iradelerini ve kararlılıklarını överler.

Bu arada, çocukluklarında çok fazla şeye izin verilen insanlar genellikle gerçek birer "devrimci" olurlar. Ancak ebeveynleri zamanında sınırları belirlememiş ve onlar üzerindeki kontrollerini kaybetmiş olduklarından, dik başlı inatçı bir insan yetiştirirler. Doğal olarak güçlü bir karizmaya ve liderliğe sahip olan böyle bir kişi, aceleci, kontrol edilemez bir devrimciye dönüşür.

Bu çalışanlar çatışmaları da beraberinde getirir. Hangi kadroya gelirlerse gelsinler, orada kısa sürede çatışmalar ve entrikalar ortaya çıkmaya başlar. İş arkadaşlarıyla tartışır, yönetimle ters düşerler. En demokratik kurum kültürleri bile onların uzlaşmaz üslubuna, kasıtlı provokasyonlarına ya da ince manipülasyonlarına dayanamaz. Bu tür çalışanlar ayrılma nedeni olarak genellikle personelin "yanlış anlaşılmasını", "profesyonellikten uzaklığını ve aptallığını" gösterirler. Çoğu zaman bu tür kavgacılar, çocukların karar ve eylem özgürlüğü haklarını kanıtlamak için ebeveynleriyle tartıştıkları doğru dürüst bir ergenlik krizinden geçmemişlerdir. Gençler bu tartışmalarda kendilerini tanır, sadece kendi ayakları üzerinde durmayı değil aynı zamanda itaat etmeyi de öğrenirler. Zor sorunları yapıcı bir şekilde çözme becerilerini geliştirirler. Ancak, herkes bu önemli aşamalardan geçmez - bazıları ebeveynlerinden çok uzakta öğrenir. Bazıları korkar ve babalarıyla konuşmaktan kaçınır. Bazılarının ise hiç babası yoktur. Başarısız çelişkiler birikir ve kişinin gelecekteki karakterini belirler. Daha doğrusu, olumsuz özellikleri: çatışmalar, kavgacılık, makul uzlaşmalar bulamama.

Yöneticisinden sonra iş değiştiren çalışanlar var. İşin ilk aşamalarında bu doğaldır. Ancak, bu bir gelenek haline geldiğinde ve 40 yaşındaki bir yönetici patronunu uysalca takip ettiğinde endişe vericidir. Bunlar genellikle "ebedi evlat" veya "ebedi öğrenci" tipine aittir. Bağımsızlıktan yoksun olmaları ve takipçinin pozisyonunu almaları ile ayırt edilirler. Yüksek mevkilere ulaşmış olsalar bile daima yardımcı ve başkan yardımcısı olarak kalırlar. Bu tür çalışanlar genellikle baba ilgisinden ve şefkatinden yoksundur. Baba ilgisine ve sevgisine duydukları doyurulmamış özlem, "bilge bir baba" arayışı onları tüm yaşamları boyunca kovalar.

Araştırmalarının bittiğini anladıkları anda işlerini değiştiren insanlar var. İşi bilim olarak ele alırlar. Problemler kurar, hipotezler geliştirir ve kanıtlar, deneyler yaparlar. Para ya da mevki peşinde koşmazlar. Ana motivasyonları yaptıkları işe duydukları bilişsel ilgidir. Bireycidirler. Ekip ruhu, politika, dostane ilişkiler gibi "önemsiz şeyleri" göz ardı ederek işlerini değiştirirler. İlginç bir projeyi bitirdikten sonra zamanlarını boşa harcamazlar ve daha karmaşık, daha entelektüel, daha yenilikçi başka bir proje ararlar. Şirket önemli değildir. Böyle bir çalışan işveren için bulunmaz bir nimettir. Ancak, geçici olsa da çok değerlidir. Özerk ve gösterişsizdirler. Açık ve dürüsttürler. Ancak ilgilerini kaybettikleri anda onları parayla, övgülerle ya da görevlerle tutamazsınız.

Para, özellikle de yeni şirketteki maaş çok daha yüksekse, iş değiştirmek için saygıdeğer bir nedendir. Ancak, en azından biraz daha fazla para kazanmak için doymak bilmez bir istekle şirket değiştiren çalışanlar da vardır. Böyle bir kişi, ücretlerdeki ihmal edilebilir bir fark için kurulu bağlantıları, devam eden işi, iyi yapılandırılmış çalışma ortamını, tanınmış personeli bırakmaya hazırdır. Para için açık bir motivasyon genellikle işlevsiz ailelerden gelen insanların, diğerlerine kıyasla cazip maddi fırsatlardan ve zevklerden yoksun çocukların karakteristik özelliğidir.

Özgeçmişi inceleyen ve küçük bir görüşme yapan dikkatli işverenler, aday hakkında zaten çok şey söyleyebilir. Her eylem, her adım ve her karar hayatımızın değerli zincirinin bir halkasıdır, benzersiz, karmaşık ve heyecan vericidir.