Psikologlar İş Yaşamında Anlam Kaybetmeyi Yüzyılın Sorunu Olarak Nitelendiriyor
Le Matin Dimanche gazetesine göre, mesleki faaliyetlerde duyguyu kaybetmek "yüzyılın belası" haline geliyor. Gazete, İsviçre Psikologlar Federasyonu ile birlikte yürütülen sosyolojik araştırmanın sonuçlarına atıfta bulunarak, görüşülen 480 uzmandan %80'inden fazlasının, İsviçrelilerin son 10 yılda daha sık "iş yerinde acı çektiğini" iddia ettiğini gösteriyor.
Yaşam iletişimi yerine e-posta
Psikoterapist Jenny Humber, "Bir çalışan giderek artan bir baskı altında, giderek daha az zamanı var ve verimliliğini rapor etmek zorunda" diyor. "Kişisel etkileşimlerin yerini e-postalar ve belgeler alıyor. Yaratıcılık protokol tarafından bastırılıyor."
Çalışma ilişkileri uzmanı Loran Brewer ise sorunun kökenini, modern dünyada "bilgiye kolay erişim" nedeniyle varlık duygusunun bir kişi için çok önemli olmasında görüyor. "İnsanlar daha önce sadece pirinç satın alıyorlardı, şimdi nerede, kim tarafından ve hangi koşullarda üretildiği onlar için büyük bir anlam taşıyor" diyor ve ekliyor "küresel bir bilinç güçleniyor ve her alanda yeni paradokslar yaratıyor."
Uzmanlar "iş yerinde acı çekmenin" farklı biçimleri olduğunu ve en yaygın biçimlerinden birinin aşırı fiziksel ve zihinsel yorgunluk - "tükenme" olduğunu belirtiyor. Psikolog Catherine Vase'e göre, "organizma öyle bir zorlanır ki parçalanır." Bir çalışanın genel durumunu ve mesleki performansını olumsuz etkileyen bir diğer şey de, niteliklerine ve isteklerine uymayan mesleki faaliyetin sıkıcı doğasıdır. Bu durumda "tükenme "den farklı olarak kişi çalışmaya devam eder ancak sonunda genellikle işini değiştirir.
Bankacılardan bira üreticilerine
Araştırmacılar, çalışanın işinde hayal kırıklığına uğraması ve işinde bir anlam görememesi nedeniyle azalan iş verimliliği olgusunun ortaya çıktığına işaret etmektedir.
Catherine Vase'in de kabul ettiği gibi, bu durum maddi durumu iyi olan, iyi eğitimli ve liderlik pozisyonlarında bulunan kişileri etkileyebilir. Artık yaptıkları işte bir anlam göremezler ve bunu saçma bir iş olarak görmeye başlarlar. Çevrelerindeki insanlar onları hala "başarılı" olarak gördükleri için sorunlarını paylaşmakta zorlanıyorlar. Mesleklerini daha pratik, sonuçlarının açıkça görülebileceği bir meslekle değiştirmek isterler, örneğin zanaat veya sosyal hizmetle ilgilenirler.
Ancak psikolog Marion Aufsesser'in de uyardığı gibi, "bira üreticisi olmaya karar veren bir bankacı için tehlike" iflas riskinde yatmaktadır çünkü bu tür bir mesleki "dönüşümün" gerçek zorlukları genellikle hafife alınmaktadır. Çoğu psikolog bu gibi durumlarda "gerçekçilik ilkesini" takip etmeyi, kendi istekleriniz ile yeni alanınızdaki başarı şansınız arasındaki dengeyi korumayı tavsiye ediyor. Aufsesser'e göre, modern toplumda bu sorunun artmasıyla birlikte işverenler "çalışanlarının isteklerini ifade etmelerine izin vermelidir". Ona göre, çalışanlar kişisel isteklerini yerine getirme fırsatına sahip olmalı ve yöneticiler de onları desteklemelidir.
